Wielu z nas doskonale kojarzy tą nazwę, przypisujemy ją do różnych marek, zachowań, kultury. We wszystkich przypadkach są to pozytywne skojarzenia, wpisują się w nasze postrzeganie jakości, balansu, ideologii hygge. Symbole takie jak muminki, sauna, postać Andersena są naszym wyobrażeniem tego regionu świata. Jednak czy wiemy jakie kraje są tak naprawdę tymi skandynawskimi?
Jak odróżnić kraje skandynawskie od nordyckich?
Zacznijmy od tego, że nie wszystkie nacje zamieszkujące państwa północy Europy to kraje skandynawskie. Obejmują one kraje położone właśnie na tym półwyspie, czyli Szwecję i Norwegię. Temu pojęciu przypisuje się również Danię, ze względu na bardzo ścisłe związki kulturowe i historyczne. Błędnym założeniem jest, że Finlandia wchodzi również w skład tych państw. Poza krzyżem we fladze, różni ją bardzo wiele od krajów Skandynawii, między innymi fakt, że bliżej jej pokrewieństwem do Estończyków niż do Wikingów.
Do krajów nordyckich zaliczamy: Norwegię, Szwecję, Danię, Finlandię, Islandię a także Wyspy Owcze, Wyspy Alandzkie oraz Grenlandię. Sama nazwa “nordyckie” pochodzi od słowa “nord” oznaczającego północ więc oznacza ona dosłownie kraje północy.
Wszystkie te państwa zrzesza Rada Nordycka. W ostatnich latach Estonia pretenduje do przystąpienia do wyżej wymienionej organizacji.
Wspólna historia, kultura i religia.
Kraje skandynawskie łączy bardzo silne powiązanie historyczne – wspólny władca czy unia walutowa. Nazwa Skandynawia pochodzi od regionu Szwecji – Skanii, była to jednocześnie dawna prowincja Danii. Połączenie skandynawskie ma również swoje odbicie we współczesnej ekonomii, przykładem może być powstanie linii lotniczych SAS (Scandinavian Airlines), jako połączenie duńskich, szwedzkich i norweskich linii lotniczych.
Kulturowo Skandynawowie mają również wspólne dziedzictwo. Języki którymi posługują się mieszkańcy tych krajów są różne, ale bez problemu mogą się dogadać ze względu na te same korzenie. Przeważającą religią w każdym z tych państw jest luteranizm. Wszyscy podkreślają, że czują się Skandynawami i w każdym z tych krajów czują się jak we własnym.
Czy mają wspólny język?
Języki poszczególnych państw należą do grupy języków północno germańskich więc posiadają wspólny trzon, ale… różnią się od siebie:
- Duńczycy ze względu na swoją gardłową wymowę są obiektem żartów
- Dzięki temu, że Islandia jest tak bardzo odizolowana, w ich języku zachowało się najwięcej ze staronordyckiego. Podobno Islandczycy bez większych przeszkód mogą odczytywać zachowanie sprzed dwóch tysięcy lat runy.
- Najbardziej melodyjnymi i śpiewnymi językami są Szwedzki i Norweski, mają również podobną fonologię.
- Język Fiński nie należy do języków nordyckich ani nawet germańskich. Najbliżej mu do języka… węgierskiego.
Pojęcia krajów skandynawskich możemy używać tylko w stosunku do trzech państw: Danii, Szwecji i Norwegii. Posiadają one bardzo podobne języki, wspólną kulturę i historię. Reszta nacji znajdujących się na północy Europy do kraje nordyckie. Różnią się one znacząco od kultury skandynawskiej i nie mają tak naprawdę z nią zbyt wiele wspólnego, oprócz swojego położenia. Warto wiedzieć jak i dlaczego odróżniać te zagadnienia.